کد مطلب:10254 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » احكام

أدلّه علمي براي رد موسيقي چيست؟

اولاً بايد يادآور شويم موسيقي اي كه اسلام آن را ردّ ميكند، موسيقي مطرب و غنا است؛ يعني آواز خواندني كه طرب آور و تهييج كننده و به لحن اهل فسوق و يا ويژه مجالس عياشي و رقص است؛ خواه در قالب كلمات حق همچون اشعار مذهبي و قرآن باشد و يا در قالب باطل، و خواه براي همه افراد طرب آور و مهيج باشد و يا نسبت به برخي از آنان بي تأثير باشد، نيز فرق نميكند كه چنين خواندن هايي همراه با موسيقي و آهنگ باشد و يا به تنهايي اجرا شود.(1) رد موسيقي مطرب و غنا، به لحاظ أثرات تخديري موسيقي ميباشد. اولين أثر تخديري آن ايجاد بيماريهاي جسمي و روحي است. به گواهي همه روان شناسان و دانشمندان روشنفكر جهان، موسيقي مطرب حامل هميجان است. اصولاً اين يك مطلب تجربي است؛ يعني هر كس به موسيقي گوش كرده باشد، ميداند كه هيجان آور است. اين هيجان حتي در حيوانات اثر آشكاري دارد. برخي از ساربانان عرب با سر دادن نواي مخصوصي، شتران را چنان به هيجان ميآورند كه حيوان چند برابر طاقت خود بار ميكشد و راه ميرود. از سوي ديگر بنا به تحقيقات دانشمندان، مسلم است كه بيماريهاي بسياري مانند حملههاي عصبي، ضعف اعصاب، بيماريهاي رواني، زخم معده، فشار خون و حتي ريزش موي سر و كرم خوردگي دندان، همه از هيجان اعصاب سرچشمه ميگيرد. به قول يكي از دانشمندان، ارتعاشات و هيجانات رواني فوراً به ارتعاشات جسمي انتقال پيدا ميكند و روي تن اثر ميگذارد.

به همينعلتها روانپزشكان معتقدند يكي از موجبات جنون جواني و ديوانگي، موسيقي تند و افراطي است.

دومين اثر تخديري و زيان آور موسيقي مطرب، زيانهاي اقتصادي است كه كمتر به حساب ميآيد. جدا از اين كه وقت پر ارزشي در مجالس موسيقي از دست ميرود، هزينههاي سنگين و كمر شكني در اين راه صرف ميشود.

مبالغ هنگفتي كه خرج مهمانيها و شب نشينيهاي اشرافي و كنسرتها ميشود. نكته قابل توجه اين كه اين عياشيها و ولخرجيها موجب دزدي، رشوه خواري، اختلاس و فساد ميشود. درآمدهاي حلال معمولاً كفاف چنين ريخت و پاشها و عيش و نوشها را نميدهد. پس به ناچار عياشان جز آن كه كمبودها را از راه ساد و خيانت تأمين كنند، چاره ديگري نمييابند. ميدانيم چنين افرادي با چنان عياشيها هرگز پاي بند دين و در ياد خدا نيستند تا از خيانت و جنايت دست بردارند. اين خطر بزرگي است كه جامعه را از درون ميپوساند. مهمترين و مرگبارترين زيان موسيقي مطرب، زيانهاي اخلاقي آن است. در مسلخ همين نواهاي به ظاهر دلنشين، دين و اخلاق و شرف و فضيلت و عفت ديگر مزاياي اخلاقي قرباني ميشود. همين نغمهها است كه دل را ميميراند و اجتماع را به فساد و انحراف ميكشاند. موسيقي به ويژه در مجالس مختلط زن و مرد، عامل مؤثري است كه شهوت جنسي و هوسهاي آلوده و مسموم را تحريك ميكند و به انحراف و فساد ميانجامد. اثر موسيقي و بدآموزيهاي چنين مجالسي در روان پاك و بي آلايش كودك و وان زيان بارتر و خطرناكتر است.(1)

مگر آدمي نبودي كه اسير ديو گشتي

كه فرشته ره ندارد به مكان آدميت

سعدي

پينوشتها:

1 - هيئت تحريريه مؤسسه در راه حق، برخي از مسائل زندگي ساز اسلامي، ص 210 - 216.